ဘ၀ႀကီးမွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးက အေမ့ရဲ႕ သမီးေလး ျဖစ္ခြင့္ရတာပါပဲ အေမ  

January 07, 2008

ဘ၀ႀကီးမွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးက အေမ့ရဲ႕ သမီးေလး ျဖစ္ခြင့္ရတာပါပဲ အေမ

ငယ္ငယ္တုန္းေတာ့ ႀကိဳက္တတ္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းက တစ္ကိုယ္ေရညမ်ား
အတန္းေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ခံစားတတ္ခဲ့တာ အထီးက်န္
ခုေတာ့ သံစဥ္မဲ့ တစ္ကိုယ္ေရခန္းမွာ
ဘာသီခ်င္းမွ မဆိုညည္းျဖစ္ေတာ့ပါဘူး
အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စကားအတြက္လည္း
၀ါက်ေတြမတည္ေဆာက္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ
ေရးခဲ့တဲ့စာမ်က္ႏွာက ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီမဟုတ္လား
ဇာတ္ေကာင္ေတြအမ်ားႀကီးအတြက္ ခံစားခဲ့ရမွေတာ့
လုိက္ဖက္မယ့္ အေရာင္ကို ေရြးခ်ယ္ေနတတ္ခဲ့ပါၿပီ
အျပံဳးတစ္၀က္ မ်က္ရည္တစ္စက္နဲ႔ မင္းသမီးေလးလိုေလ
အေမ ေက်နပ္မွာပါ.....

အေမေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တဲ့ အိပ္ရာ၀င္ေတးေတြနဲ႔
ခုခ်ိန္ထိ မကြယ္ေပ်ာက္ေသးတဲ့ အေဖ့ပံုရိပ္ေတြဟာ
နာနာက်င္က်င္ခံစားတတ္လြန္းသူအတြက္
အားတစ္ရပ္ပါပဲ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ
မျပည့္စံုေပမဲ့ လူျဖစ္လာရတဲ့အတြက္
ရတနာသံုးပါးဂုဏ္ေက်းဇူးကို အထူးသိႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္
ၿပီးေတာ့
အနားမွာရွိေနေပးတဲ့အတြက္.....

ညေတြေရာက္တိုင္း အေမ့နဖူးကို နမ္းမယ္
အေမ အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစရယ္ေပါ့
နာက်င္လြန္းလို႔ က်ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့
အေမျခံဳေပးတဲ့ ေစာင္လွလွေလးေအာက္မွာပဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေစခ်င္ပါတယ္
အေမ့အတြက္ အလတ္ဆတ္ဆံုး ျပံဳးျပႏုိင္ေအာင္ေလ.....

သမီးေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္ အေမ
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ေမြးေန႔ဆုေတာင္းဆုိတာ မရွိခဲ့ဖူးလို႔
အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုလည္း မေမွ်ာ္ေတာ့ပါဘူး
ခါတုိင္းလိုပဲ အေမရယ္ သမီးရယ္ အျပစ္မဲ့ကေလးေတြဆီ သြားၾကမယ္
တကယ္ေတာ့ သတၱ၀ါဆိုတာ အဓိပၸာယ္ထပ္တူပဲမဟုတ္လား.....

ေပ်ာ္ရႊင္ပါ အေမ
စကၠန္႔တိုင္း မိနစ္တိုင္း
ေရာင္နီေပၚတုိင္း ဆည္းဆာေရာက္တိုင္းေပါ့
အလိုအပ္ဆံုး ဆုတစ္ခုသာ ေတာင္းခြင့္ရခဲ့ရင္
အေမ့ထက္အရင္ အေၾကြေစာခ်င္ခဲ့သူပါ အေမ....။

AddThis Social Bookmark Button


ငါေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္း  

January 02, 2008

ငါေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္း

ေရာင္စံုေတြၾကား ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔
အျဖဴတခ်ဳိ႕ အခု မည္းသြားသလို
အရင္ကအမည္းေတြလည္း အခု ျဖဴသြားတာေတြရွိတယ္
ေသခ်ာတာကေတာ့ အေရာင္တိုင္းမွာ အဓိပၸာယ္ကိုယ္စီရွိၾကတယ္
အေၾကာင္းမဲ့ အက်ဳိးမျဖစ္ဘူး ဆိုတာလည္း
သူ႔အဓိပၸာယ္နဲ႔ သူပဲ
ကိုယ္ သတိနဲ႔မေနထိုင္တိုင္း ေလာကႀကီးက အနာရင္းတယ္ဆို
အားလံုးမွာ ဒဏ္ရာေတြအျပည့္ေပါ့
ေမွးငိုက္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ အရိပ္သဏၭာန္ေတြကို လုိက္ၾကည့္ရင္း
မိတ္ေဆြလား ရန္သူလား ခြဲျခားေနဆဲလား
ေလာကအတြက္ လိုအပ္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္
ႏွစ္ရွည္ပင္ စိုက္ပ်ဳိးၿပီးရဲ႕လား
James Allen ကေတာ့ ေျပာဖူးတယ္
အိပ္မက္အႀကီးႀကီးမက္ပါတဲ့
အဲဒီအိပ္မက္အ၀င္လမ္းမွာပဲ
ငါဟာ ေမာဟိုက္ေနခဲ့တယ္
ငါဟာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ခရီးသြား
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြၾကားက
မက်လာမယ့္မိုးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ဖူးတယ္
ျပန္မရႏုိင္မွန္းသိရက္နဲ႔
ငယ္ဘ၀ကိုလည္း တမ္းတဖူးတယ္
အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ လူတစ္ေယာက္မို႔
ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့လမ္းဟာလည္း သီးျခားဆန္တယ္
တစ္လမ္းဆံုးရင္ တစ္လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရျမဲေလ
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ငါေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းရဲ႕
ထူထပ္တဲ့ ျမက္ေတြအေၾကာင္း
အစာအတြက္ အသက္လုေနရတဲ့
ငါ မနင္းေခ်ခဲ့တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေတြအေၾကာင္း
ငါ့ညကို ထြန္းပဖို႔ မ်က္လံုးအစံုက်ိန္းစပ္ေနမယ့္
ငါမျမင္ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ေရာက္တတ္ရာရာေလးေတြျပန္ေျပာဖို႔
ငါ့ဘာသာစကားကို နားလည္တဲ့ အေမအို
အိပ္မက္အျပန္လမ္းမွာ ေစာင့္ႀကိဳေနရင္ပဲ
ငါ ဇရာကို လက္ကမ္းႏုိင္ပါၿပီ
႐ုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ခုဆိုတဲ့ ကံၾကမၼာသာ
ငါ့မွာ မရွိခဲ့ရင္ေပါ့။

AddThis Social Bookmark Button


 

© 2007 - Aye Chan Thu | Design by Amanda @ Blogger Buster