E m 0 t i o n

ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းျခင္း
ဟဲဟဲ... အေျပာမတတ္ရင္ ဆဲသလုိ .... .... ... အေနာက္မွာ အဆက္ေတာ့ရွိေသးတယ္ေနာ္ ... မသိေတာ့ဘူး။ အဲဒါ... အဲဒါ... ေပါ့... ဒါေပမဲ့ သိုးမေလးရဲ႕ အေျပာမတတ္တာကေတာ့ ရယ္စရာပါရွင့္။ ေျပာျပမယ္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ မ်က္စိစြံဖူးလား... သုိးမေလးေတာ့ ဟုိတေလာက မ်က္စိစြံလုိက္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို မ်က္စိစြံတယ္လို႔ေျပာရင္မႀကိဳက္ဘူးသိလား။ အဲလိုမ်ဳိးေျပာလာရင္ မဟုတ္ဘူး အဲဒါ အပူဖု ဆိုၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေခ်ပလိုက္တာေပါ့။ ဦးေလးလုပ္တဲ့သူက ေကာင္းမိေကာင္းရက္နဲ႔ေတာ့ မန္းေပးပါရဲ႕ ေစတနာနဲ႔။ ေနာက္ေန႔ သက္သာလားေမးေတာ့ အဖုက နည္းနည္းထြားလာတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာေပါ့။ အဲဒါကို ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္သိလား အဲလိုမေျပာရဘူးတဲ့ အဖုဆိုတာမ်ဳိးက နည္းနည္းႀကီးလာတယ္လို႔ေျပာရတယ္တဲ့။ သိမွသိပဲလို႔...
..............................
..............................
ေမ့တတ္တာလည္း ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး။ ထမင္းခ်ဳိင့္ဆိုတာ ေရာက္ေလရာေနရာတိုင္းမွာ ေမ့က်န္တာပဲေလ ဟိုတေလာက ဘတ္စ္ကားစီးေတာ့ ကားေပၚမွာ ေနရာကမရေတာ့ ေရွ႕က ဦးေလးက ထမင္းခ်ဳိင့္နဲ႔ အိတ္နဲ႔ကိုင္ေပးတယ္ေလ။ ဟဲဟဲ... ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေပးၿပီးေတာ့ မွတ္တိုင္လည္းေရာက္ေရာ ခပ္တည္တည္ပဲ ဆင္းလိုက္တာေပါ့။ ကိုယ့္ပစၥည္းေတာ့ သတိမရဘူးေလ။ ေအာက္ေရာက္မွ သတိရေတာ့ ကားေပၚျပန္တက္လို႔လည္း မရေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကားေအာက္ကေနပဲ ပတ္ၿပီး ခုနက လူႀကီးနား သြား၊ ဦးေလး သမီးထမင္းခ်ဳိင့္၊ ဦးေလး သမီးထမင္းခ်ဳိင့္နဲ႔ သြားေအာ္တာေပါ့။ အဲဒီဦးေလးႀကီးကလည္း ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကားထြက္ေတာ့မယ္၊ ဒီဦးေလးက အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ တူတယ္ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အူေၾကာင္ေၾကာင္သိလား။ လူမွားၿပီးေတာင္းေနတာရွင့္။ ခဏေနမွ ေဘးက ဦးေလးႀကီးက ေၾသာ္ သမီး ေရာ့ေရာ့ သမီးထမင္းခ်ဳိင့္နဲ႔ အိတ္ဆိုၿပီး ေပးေတာ့မွ ငါ လူမွားေတာင္းေနတာပါလားလို႔ သိရတယ္။ ကားေပၚက လူေတြအကုန္လံုးက ၀ိုင္းရယ္ၾကလို႔။ ရွက္လိုက္တာ မ်က္ႏွာကို မည္းလို႔... ဟုတ္ပါဘူး... ရဲလို႔... တခ်ဳိးတည္း သုတ္ေျခတင္ေလွ်ာက္လိုက္တာ ေရွ႕က လာတဲ့ဆုိက္ကား မတိုက္မိတာ ကံေကာင္း... ေမ့ပံုမ်ားေတာ့ မေျပာခ်င္ေပါင္...
ရွိေသးတယ္ ရွိေသးတယ္... ေနာက္ေန႔မွ
ဆက္ရန္...
မၾကာမီ လာမည္... ေညႇာ္... အဲ ဟုတ္ေပါင္... ေမွ်ာ္...