E m 0 t i o n

ျမန္မာဘေလာ့ဂီ တုိ႔ခ်စ္သည္

ကြၽန္မ ကိုညီလင္းဆက္ရဲ႕ Myanmar Blogger Directory ပို႔စ္မွာ ကိုယ့္နာမည္ေလးကို ေတြ႕ၿပီး အေတြး၀င္မိလို႔ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ကြၽန္မ ဒီဘေလာ့ခ္ေလးကို မတ္လ၊ ၂၀၀၇ မွာ စလုပ္တယ္။ ဘေလာ့ခ္စလုပ္ခ်ိန္ကေန ခုခ်ိန္ထိ ကြၽန္မေရးခဲ့တာေတြမွာ ပညာရစရာေတာ့ မပါတာ ေသခ်ာတယ္။ ကြၽန္မ ပညာျဖန္႔ေ၀ႏုိင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ သူမ်ားကို မေစာ္ကားဘူး၊ မပုတ္ခတ္ဘူး။ ကြၽန္မစိတ္ခံစားခ်က္သက္သက္ ၀မ္းနည္းမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြ ေရး၊ သိခ်င္တာေလးေတြ ေမး၊ ကဗ်ာေလးေတြ ေရး၊ သူမ်ား ဘေလာ့ခ္ေတြ (ကိုယ္လက္လွမ္းမီသမွ် အကုန္) ဖတ္၊ ပညာျပန္ယူ၊ ကဗ်ာေတြ အားေပး၊ စာေတြ ေရးနဲ႔ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ဘေလာ့ဂါ လို႔ ႏွစ္သက္စြာ ခံယူထားတာ။ ကြၽန္မ ဟိုအရင္က blog.co.uk ေရာ multiply.com မွာပါ blog လုပ္ဖူးတယ္။ uk blog ကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း လူမ်ဳိးျခားေတြမ်ားမွာေပါ့။ အစတုန္းကေတာ့ blog မွာ အဂၤလိပ္လိုေရးေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဘုရားေဟာဂါထာေတြ ဘာေတြ ျမန္မာလို တင္လိုက္ေတာ့ ဘေလာ့ခ္အသိတစ္ေယာက္က English လို ေရးရင္ပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ ေမးလ္လာတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္မကြၽမ္းက်င္တဲ့အလုပ္ကို အတင္းကာေရာ လုပ္ေနရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ English ကို ခုထိ ေလ့လာေနတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲေလာက္ထိ မေရးႏုိင္ေသးပါဘူး။ ေနာက္ သိပ္မၾကာဘူး ဒီ blogspot.com ကို ခ်ိတ္မိတယ္။ ျမန္မာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဆိုတာလည္း သိရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စိတ္၀င္စားလို႔ လုပ္ျဖစ္ သြားတာ။
ဒီဘေလာ့ခ္စလုပ္တဲ့ အဲဒီ မတ္လကစၿပီး uk blog ကို လံုး၀ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္အျဖစ္ ႏွစ္သက္စြာ ခံယူလိုက္တာ။ ကြၽန္မေျပာလိုတာက ဒီမွာပါ။ ကြၽန္မက ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီဆုိေတာ့ ဒီ ျမန္မာဘေလာ့အသင္းႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ကိစၥမွန္သမွ် ကြၽန္မနဲ႔လည္း သက္ဆုိင္သြားၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာဘေလာ့အသင္းႀကီး တိုးတက္ေရးတို႔ စတဲ့ အသင္းအတြက္ တျခား စြမ္းေဆာင္မႈေတြမွာ ကြၽန္မ ပါ၀င္ႏုိင္ပါ့မလား။ ကြၽန္မကေတာ့ မထင္ပါဘူး။ တျခားမေတြးပါနဲ႔၊ ကြၽန္မ ပို႔စ္ တင္တာကလြဲၿပီး ဘာဆုိဘာမွကို မသိလို႔ပါ။ ဒီ့အတြက္ ကြၽန္မ ဘေလာ့မလုပ္ရေတာ့ဘူးလား။ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ မျဖစ္ရေတာ့ဘူး။ ဒီလိုလည္း ဘယ္ရပါ့မလဲေနာ္။ ကြၽန္မ ကိုရဲထြန္းေအာင္ဘေလာ့ခ္မွာ ဖတ္ခ့ဲရတဲ့ ''ျမန္မာဘေလာ့ဂီ တို႔ခ်စ္သည္'' ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ျမန္မာ ဘေလာ့ခ္ႀကီးကို ခ်စ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မဘေလာ့ကို ကြၽန္မ ေလးစားတယ္။ ေန႔တိုင္းမတင္ႏုိင္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး ၁ ပတ္ ၁ ခါ၊ ၃ ရက္ ၁ ခါေလာက္ ပို႔စ္တစ္ခုေတာ့ တင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ကြၽန္မအိမ္မွာ အင္တာနက္မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး၊ " စိတ္" သာ အဓိကပဲေလ။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ တစ္လတန္သည္ ႏွစ္လတန္သည္ နားရဦး ေလးစားစြာနဲ႔ အားလံုးကို အသိေပးမွာပဲ။ Blogger.com မွာ ပို႔စ္ေတြတင္ၿပီး ပညာေတြ ေ၀ငွေပးေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြကို အရမ္းအားက်တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုယ္လည္း အဲဒီလိုျဖစ္ႏုိင္ေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္။ ၀ါသနာပါတယ္။ အရမ္း၀ါသနာပါလို႔ကို ထူသြားတာလား မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲ အရမ္းေတာ့ feel မထားပါဘူး။ အားလံုးက သူ႔လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ သူပဲေလ။ ႏုိင္ငံစံု၊ ေနရာစံု၊ ေဒသစံုက လူေတြ အလုပ္အကိုင္လည္း မတူၾက၊ ဗီဇ၊ ၀ါသနာ၊ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြ ဘာတစ္ခုမွလည္း မတူၾကဘဲနဲ႔ (တူမယ္မထင္လို႔ပါ) ဒီ blogspot.com ေလးမွာ လာဆံုၾကတာ။ ဒါေလးကိုပဲ ကြၽန္မ တန္ဖိုးထားတယ္။ ကြၽန္မက ေအာင္ျမင္မႈထက္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရရင္ ေက်နပ္တဲ့ လူစားမ်ဳိး။ ကြၽန္မဘ၀မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေျပာရရင္ ရွည္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အဲဒီအားနည္း ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ စိတ္ဓာတ္က မာသြားသလားေတာ့ မသိဘူး။ အသက္ရွင္ေနရခိုက္ေလး... အဲဒီအသက္ရွင္ေန ရတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း အျငင္းမပြားခ်င္ဘူး၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ဘဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆး ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနရရင္ပဲ ေက်နပ္တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘေလာ့ခ္လုပ္၊ ပို႔စ္တင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနၾကရေပမဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမေနႏုိင္ဘဲ ျမန္မာဘေလာ့အသင္းႀကီး အတြက္ အင္တိုက္အားတိုက္ ပြဲေတြလုပ္၊ စာအုပ္ထုတ္ဖို႔ ျပင္နဲ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ အားလည္း ေပးပါတယ္။ Myanmar Blogger အသင္းႀကီးအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကမွ ကြၽန္မ မပံ့ပိုးႏုိင္ေပမဲ့ အမည္ခံသက္သက္မဟုတ္တဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ေတာ့ ပီသေစရမွာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္အျဖစ္ တကယ္လက္ခံတယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာေလးမွာ ကိုယ့္နာမည္ ပါ မပါ သြားၾကည့္လုိက္ပါဦး။