June 03, 2007
အားေပးလို႔ ကူလွည့္ၾက
သိုးမေလး ဒီေန႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြအမ်ားႀကီးဖတ္တယ္။ အဲဒီထဲက ကိုရန္ေအာင့္ဘေလာ့ဂ္ကိုဖတ္ေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ font unicode တစ္ခု လုပ္မယ္တဲ့။ အဲဒီအတြက္ သိုးမေလးက ဘာမွအကူအညီမေပးႏုိင္တဲ့အတြက္လည္း အရမ္းစိတ္မေကာင္းဘူး။ သိုးမေလးတို႔ အခုလို ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေရရွည္ဆက္လုပ္ေနဖို႔ ကိုရန္ေအာင္တို႔လို အမာခံလူေတြရွိဖို႔လိုတယ္ေလ။ သိုးမေလးတို႔က အဲဒါေတြ ေဆြးေႏြးဖို႔ေလာက္ထိ အဆင့္မမီပါဘူး။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ သူမ်ား ပညာရစရာလည္း ဘာမွမရွိဘူး။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္သက္သက္ပဲ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးေနတာဆိုေတာ့။ သူမ်ားေတြ တင္ျပေပးထားတဲ့ဟာေတြေတာင္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လိုက္ဖတ္ရင္ အားငယ္စိတ္ေတာင္ ၀င္ခ်င္တယ္။ ဒီၾကားထဲ ဟိုရက္က ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္ရင္ ရသခံစားခ်က္သက္သက္ပဲ ေရးေနၾကတယ္တဲ့။ အဲဒီလိုသာ ေရးမယ္ဆိုရင္ အျပင္က ေရးတဲ့လူေတြကေတာင္ ပိုေကာင္းပါတယ္တဲ့။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သိုးမေလးဆို သူမ်ားကို ကိုယ္သိတာ ျဖန္႔ေ၀ေပးႏိုင္တာ ဘာမွမရွိဘူး။ ဒါဆို သိုးမေလး ဘေလာ့ဂ္ေရးခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးလား။ သိုးမေလးအိမ္မွာ အင္တာနက္လည္း မခ်ိတ္ထားဘူး။ အလုပ္မွာလည္း အင္တာနက္မရွိဘူး။ အလုပ္ကအျပန္မွာ ဆုိင္ဘာကို အေျပးအလႊားလာၿပီး အင္တာနက္သံုးရတဲ့ ဘ၀... ဆင္ေျခေပးတယ္ပဲေျပာေျပာ သိုးမေလးမွာ အဲဒါေတြ မစမ္းသပ္ႏုိင္ဘူး။ အင္တာနက္သံုးရတဲ့ ၂ နာရီအခ်ိန္ေလာက္ေလးမွာ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကိုဖြင့္၊ ဘယ္သူေတြ ၀င္ေရးေပးသြားလဲဆိုတာ ၾကည့္၊ အဲဒီ သူတို႔ေရးေပးတဲ့ အဲဒီစာေလးတစ္ေၾကာင္းဟာ သိုးမေလးအတြက္ေတာ့ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္တဲ့ အားေဆးေတြပဲ... တျခား ကိုယ္သိသမွ် ဘေလာ့ဂ္ေတြ လုိက္ဖြင့္၊ လုိက္ဖတ္၊ ဆီဗံုးမွာ ဆီ၀င္ျဖည့္ေပးရတာနဲ႔ အခ်ိန္က ကုန္လုိ႔ကုန္မွန္းကိုမသိဘူး၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာေတာင္ မေရးျဖစ္ဘူး။ ဖြင့္ၿပီးေတာ့ သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြ လုိက္ဖတ္ေနရတာနဲ႔ ျပန္ခါနီးမွ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကို သတိရတယ္။ အဲဒီေလာက္အထိ။ အခုေရးတာကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိလို႔။ သိုးမေလးက အားခဲထားတာ။ တစ္ခ်ိန္မွာ သိုးမေလးသာ အင္တာနက္ကို အခ်ိန္အမ်ားႀကီးသံုးႏုိင္မယ္ဆို သိုးမေလးက အကုန္ေလွ်ာက္လုပ္ၾကည့္မွာ။ ပ်က္ကာမွ ပ်က္ေရာ။ ဟုတ္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း ေတြးမိတယ္။ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔။ တစ္ရက္တေလ ဆုိင္ဘာမွာ ညလံုးေပါက္ကို ေနပစ္လုိက္ခ်င္တာ။ အခုေတာ့ ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတဲ့ သမီးေလးကို ခ်စ္ေမေမခမ်ာမွာ စိတ္မခ်ႏုိင္ဘူး။ အလြန္ဆံုး ၇ နာရီ ခြဲ ေက်ာ္လို႔မွ အိမ္ျပန္မေရာက္ရင္ အဲဒီေန႔ဟာ သိုးမေလးအတြက္ ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့အထိ အေျပာခံရတဲ့ေန႔ပဲ။ ေျပာရင္းနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းက လြဲသြားၿပီ။ သိုးမေလးကို အျမဲအားေပးေနတဲ့ goldmyanmar blog မမႀကီးကိုလည္း အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္။ ဆီဗံုးမွာ ဘယသူမွမေရးရင္ သူပဲ ေရးေပးေနတာ။ ဟားဟား... သိုးမေလးလည္း ကိုယ့္ဟာကုိယ္ပဲ ခဏခဏေရးေနရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ေနေန သိုးမေလးကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ႏွစ္သက္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္ေနရရင္၊ ေရးေနရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ ေနာက္လည္း ေရးေနမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း သိုးမေလးက ေျပာရဦးမယ္... သိုးမေလးဘေလာ့ဂ္ကိုလာလည္ရင္ေလ ဘယ္လိုေလးလုပ္သင့္တယ္၊ ဘာေလးလုပ္ပါလား ... အဲလိုေလးမ်ား ေျပာေပးၾကပါလို႔... ကိုမ်က္လံုးက goldmyanmar blog မွာ ေျပာထားတဲ့ hit counter ဆိုတာေလ အဲဒါ အခု သိုးမေလးလည္း ထည့္လိုက္ၿပီ။ ဟီဟီ... သူမ်ားလုပ္ရင္ေတာ့ လုပ္ခ်င္တာပဲေလ။ အက်င့္က အဲဒီလိုပဲ။ စာေခါက္တာလည္း အခုထိကို မရေသးဘူး။ သိုးမေလးက ေတာ္ေတာ္ပိန္းတာဗ်။ အဲဒါလုပ္တာ ကံေကာင္းလို႔ ဘေလာ့ဂ္ပ်က္မသြားတယ္။ စိတ္ေတာင္ညစ္တယ္။ မရဘူး... မရ ရေအာင္ကို လုပ္ဦးမွာ။ ဟဲဟဲ... အားေဆးေလးေတာ့ ေကြၽးၾကဦးေနာ္....
ဆက္ရန္... ... ...
Posts
June 3, 2007 at 5:51 PM
အခုတစ္ေလာ cbox ျပႆနာေတြရွိေနေတာ့ cbox မွာ စာေတြေရးခဲ့ဖို အခက္ခဲေလးေတြျဖစ္ေနၾကတယ္ www.chitkalay.blogspot.com မွာ ၾကည့္ပီ nerworx က box ကို လုပ္ၾကည့္ပါလား
June 4, 2007 at 2:56 PM
ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္အျဖစ္လာလည္ပါတယ္။ စီေဘာက္စ္မွာ ျမင္မွစသိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္က ေရးေနတာ မတ္လ ကတည္းကကုိး.. :)။ ဘေလာ့ဂ္ေရးတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ။ ရသ ေရး ေရးျပန္ၿပီ။ သုတေရးေတာ့ေရာ...??။ ၀ီကီပီဒီယမွာ ရိွသားပဲလုိ႔ ေျပာျပန္ဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ေဟာ..အယူအဆေရးရာ ေရးျပန္ေတာ့လဲ ကုိယ္နဲ႔ အျမင္မတူသူ၊ အဲဒီထက္ပိုလာရင္ေတာ့ ကုိယ့္ကို ၾကည့္မရသူ၊ မုန္းတီးသူက ေဆာ္ပေလာ္တီးျပန္ေရာ...။ အားငယ္စရာ ဘာမွ မရိွပါဘူးဗ်ာ။ လူအမ်ားႀကီးက ကုိယ့္ကို နားမလည္ေပးရင္ေတာင္ တေယာက္တေလက အားေပးေဖာ္ရေနေသးရင္ အဲဒါ အားေဆးပါ။ ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္လဲ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ကိုက္ေနသလိုျဖစ္လို႔ ေလေၾကာ အေတာ္ရွည္မိသြားၿပီ။ :) က်ေနာ့္ဆီမွာလည္း လာလည္လုိ႔ ေ၀ဖန္ခ်င္တာရိွရင္ ႀကိဳက္သလိုသာ ေ၀ဖန္ပါ။ က်ေနာ့္ကေတာ့ အေရေတာ္ေတာ္ထူေနၿပီ။ :))
June 5, 2007 at 9:13 PM
အားေပးဒယ္.. အားေပးဒယ္... ေရးသာေရး.. :D
ဒီလိုပါဘဲ.. လူတိုင္းက
ကဗ်ာဆရာ.. မျဖစ္နိုင္ပါဘူး..
စာေရးတာလည္း မေကာင္းနိုင္ပါဘူး..
ပညာေတြ..မွ်ေ၀ေပးဖို႔ေကာ..
ဒါလည္း လူတိုင္းအတြက္ေတာ့မျဖစ္နိုင္ပါဘူး..
ဒီလိုမလုပ္နိုင္လို႔ blogမေရးရေတာ့ဘူးလား..?
ဒီလိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲဗ်ာ..
ေရးသာေရးပါ.. အားေပးေနပါမယ္...
June 7, 2007 at 8:32 AM
Blog is freedom to write.It is a location where we can express our feelings freely.You may get suggestions those you may like or dislike.But you can accept whatever you like.Care for nothing!We have short time to live or survive.We have much things those are rather important than anyone's suggestion. Carry on your stuff.
July 24, 2007 at 4:54 AM
လူတုိင္းလူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ၊ ရိုးသားစြာ ေရးသားႏုိင္တဲ့ဘေလာက္အေပၚ တူညီတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အားေပးၾကတဲ့ ဘေလာက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေက်းဇူးပါလို႔...