E m 0 t i o n

ဖတ္မိမွတ္မိသမွ်နဲ႔ သုိးမေလးရဲ႕ လက္ရွိသေဘာထား

မဂဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ဖတ္ရတာေလ google company ရဲ႕ အေၾကာင္းေပါ့။ သူတို႔ေတြ ဘယ္လိုအလုပ္လုပ္ၾကတယ္၊ ကုမ္ပဏီက သူတို႔ ၀န္ထမ္းေတြအေပၚ ဘယ္လိုမ်ဳိးေတြ အခြင့္အေရးေတြေပးထားၿပီး အလုပ္လုပ္ေစတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြေပါ့... ဖတ္ရင္းနဲ႔ အားက်လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ သူတို႔မွာ ေဆာင္ပုဒ္ေတြကလည္း အမ်ားသား.. 'the many are the few' တဲ့၊ ေနာက္ 'Don't be evil' တဲ့။ အမ်ားႀကီးပဲ။ တစ္ပတ္တစ္ခါလည္း ၀န္ထမ္းတိုင္းတက္ေရာက္တဲ့စံုညီပြဲ (all-hands assembly) ေတြ လုပ္တယ္တဲ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပညာ ဖလွယ္ၾကတာေပါ့။ သူတို႔နဲ႔ ယွဥ္လိုက္ေတာ့ သိုးမေလးတုိ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘာမွမဟုျတ္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရာရာတိုင္းမွာ ဟိုးအျမင့္ႀကီးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လြန္းရင္လည္း ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္ေလလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျဖရတာပဲ။ 2006 ခုႏွစ္က တရုတ္ျပည္မွာ blog လုပ္တဲ့သူဦးေရ သန္း 20 ေက်ာ္ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က သိုးမေလး ဘယ္ေပ်ာက္ေနတယ္မသိ။ blog ဆိုတာ လံုးသလား၊ ျပားသလား မသိတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သိုးမေလး ဒီဘေလာ့ဂ္ကို အစဥ္တစိုက္လုပ္ျဖစ္ေနတာ 2 လ ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာေပါ့။ blog ကို စလုပ္ျဖစ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ အရမ္းကို crazy ျဖစ္ခဲ့တာ။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြေလွ်ာက္ဖတ္ၿပီး ငါ ဒါေလးမွ မလုပ္တတ္ရမလားဆိုတဲ့စိတ္ ခဏခဏ၀င္မိတယ္။ ညေန ရံုးဆင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ စိတ္ေတြက blog ဆီမွာ၊ ေျခေထာက္ေတြက cyber ဘက္ကို ဦးတည္ေနၿပီေလ။ သိုးမေလးရဲ႕စိတ္ အဲလိုျဖစ္သြားတာ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္မိတဲ့ ႏွစ္လအတြင္းမွာေပါ့... ဟိုးအရင္ internet သံုးတုန္းကေတာ့ အလုပ္အတြက္ လိုတဲ့ data ေတြ၊ photo ေတြ ရွာရံု၊ ေမးလ္ check ရံု ဆုိေတာ့ တစ္ပတ္ တစ္ခါေလာက္ cyber သြားရင္ လံုေလာက္ေနတယ္ေလ။ သိုးမေလးရဲ႕ လက္ရွိအလုပ္က မနက္ 9 နာရီကေန ညေန 5 နာရီထိေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သိုးမေလးရဲ႕ ၀ါသနာအရေရာ၊ မုန္႔ဖိုးလိုခ်င္တာေရာေၾကာင့္ သိုးမေလးရဲ႕ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ပညာေလးနဲ႔ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ photoshop နဲ႔ ပတ္သက္တာေပါ့။ ဗီႏုိင္းလည္း လုပ္တယ္။ (ေၾကာ္ျငာ၀င္တာပါ)။ အဲဒါက ေျပာမယ္ဆိုရင္ သိုးမေလးရဲ႕ အားလုပ္ခ်ိန္ေတြမွာ သိုးမေလး၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္တာေပါ့။ ပိုက္ဆံလည္းရတယ္၊ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္တယ္။ အလုပ္က ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ 7 နာရီဆို သိုးမေလးက ကိုရီးယားကားၾကည့္တယ္။ ေန႔တိုင္းေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ႀကိဳက္တဲ့ တစ္ကားေပါ့။ ၿပီးရင္ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထိုင္၊ အလုပ္လုပ္လိုက္တာ အခ်ိန္ကို မၾကည့္မိေတာ့ဘူ။ အရမ္းကို ၀ါသနာပါတာ။ ဒါေပမဲ့ သိုးမေလး ဘေလာ့ဂ္လုပ္တဲ့ႏွစ္လအတြင္းမွာ အဲဒီအလုပ္ေတြကို ပစ္ထားမိတယ္။ ပံုတစ္ပံုဆို အပ္ထားတာ ႏွစ္လျပည့္ေတာ့မယ္။ မေန႔ကမွ လက္စသတ္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သိုးမေလး cyber မေရာက္ျဖစ္တာ ေလးရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ရွိသြားၿပီ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေလးႏွစ္ေလာက္ ထင္ေနတာ။ cyber လာရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ လူက ႏံုးခ်ည့္ေနၿပီေပါ့။ သိုးမေလးရဲ႕စိတ္က မမွ်ဘူး။ တစ္ခုကို လုပ္ၿပီဆို အဲဒီတစ္ခုကို အမ်ားထက္မသာရင္ေတာင္ အမ်ားနည္းတူေတာ့ လိုက္လုပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီစိတ္ရွိတယ္။ အခု ဒီဘေလာ့ဂ္ဆိုလည္း ဒီတိုင္းပဲ။ သိုးမေလး လုပ္တတ္ခ်င္တာေတြက အရမ္းမ်ားေနတယ္။ စာေခါက္တာ၊ eot လုပ္တာ၊ sign ထိုးတာ၊ အမ်ားႀကီးအမ်ားႀကီးပဲ။ အခု eot ကေတာ့ ကိုရန္႔ေက်းဇူးနဲ႔ လုပ္ေပးထားတာေတာင္ coding မယူရေသးဘူး။ ဘာလို႔ဆို ဒီေန႔ သိုးမေလး ပံုဆြဲေနလို႔ေလ။ အဲဒီပံုေလးက ေဘးက link ထဲက ပံုေလးကို ေျပာတာပါ။ အခုေတာ့ သိုးမေလး သင္တန္းတက္ရေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆို သိုးမေလး ဒီဘေလာ့ဂ္ကို ကိုယ္တုိင္ေရးသူထက္ အားေပးဖတ္ရွဳသူျဖစ္ဖို႔မ်ားေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ သိုးမေလးက လာလုပ္မွာပါ။ ရင္ထဲက ဘေလာ့ဂ္ကိုေတာ့ ဖယ္ထုတ္လိုက္လို႔မရေတာ့ဘူးေလ။ အခုေတာ့ သိုးမေလး အလုပ္ေတြျပန္လုပ္ရေတာ့မယ္၊ သင္တန္းလည္း တက္ရေတာ့မယ္၊ လက္ေတြ႕ဘ၀ႀကီးထဲမွာ သိုးမေလး ရုန္းကန္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္...