E m 0 t i o n

သိုးေလးႏွင့္ အဂၤလိပ္စာေျခလွမ္းသစ္

template ကို ျပဳျပင္တဲ့အခါ အမ်ားႀကီး မျမင္ဖူးတာေတြ ျမင္ရ၊ မသိတာေတြ သိရတယ္။ ငါ အဲေလာက္ တံုးပါလားလို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ကိုယ္ျပင္ခ်င္တာက background ဆို အဲဒါကို templage ထဲမွာ ရွာရတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ဘူး။ စာလံုးေသးေသးေလးေတြကို အေပၚ ေအာက္ မူးေနေအာင္ ရွာရတာ။ အဲဒါနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ပံုမွန္ find ဆို F3 ႏွိပ္တာ ဒီမွာေရာ ရလားမသိဘူးဆုိၿပီး ႏွိပ္ၾကည့္လိုက္မွ ရွာလို႔ရမွန္းသိတယ္။ find နဲ႔ရွာတာ ကိုယ့္အတြက္ ထိေရာက္တယ္၊ ျမန္တယ္။ html အေၾကာင္း ေလ့လာၿပီဆို w3schools နဲ႔ လြတ္တဲ့လူ ရွားတယ္လို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ သူ႔ရဲ႕ စြမ္းအင္က ထိေရာက္တယ္။ ေလ့လာသူေပၚမူတည္ၿပီး အေျခခံကေန professional တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ထိ သင္ေပးႏုိင္တယ္လို႔ ဆရာက ေျပာလို႔ ဖြင့္ၾကည့္ဖူးတယ္။ တစ္ခါႀကီးမ်ားေတာင္ပဲ။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ print ထုတ္ၿပီး အိမ္မွာ ေလ့လာမယ္ေပါ့။ ဆရာေျပာခဲ့သလိုပဲ ေလ့လာသူေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆို စိတ္ ရွိရံုနဲ႔ မၿပီးဘူးေလ။ လက္ေတြ႕ ကလည္း အေရးႀကီးတယ္မဟုတ္လား။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြမ်ားၿပီး ဘာတစ္ခုမွ ဟုတ္တိပတ္တိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ မေဖာ္တာဟာ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာေတြနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္နဲ႔ပဲ ဆုိင္ေတာ့တာေလ။ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔မို႔ပါလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျဖသိမ့္ေပမဲ့လည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ သက္သက္ပါ ဆိုတာ သိေနေတာ့ ခက္သား။ ခုေတာ့ အဂၤလိပ္စာေလ့လာဖို႔ အခ်ိန္တစ္ခုက လိုလာျပန္ၿပီ။ တကယ္က ကိုယ့္အသက္အရြယ္ဆုိတာ ငယ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအရြယ္မွာ ငါဟာ ဘာလဲဆိုတာ ေျပာလို႔ရသင့္တဲ့အရြယ္ ေရာက္ေနၿပီလို႔ သိုးေလးေတာ့ ထင္တယ္။ အဂၤလိပ္စာကို တကယ္ေလ့လာၿပီဆို ဆရာသင္တာလည္း သင္တာေပါ့။ ကိုယ္တုိင္ self study ကလည္း အေရးႀကီးတယ္ေလ။ ကိုရဲႏုိင္စိုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရတယ္။ သူ႔ဘေလာ့က download လုပ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေလး၊ A4 နဲ႔တြက္ရင္ 269 မ်က္ႏွာ ရွိတယ္။ ပထမဦးဆံုး ေလ့လာဖို႔ ကိုယ့္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးလို႔ထင္တာပဲ။ ေ၀းကြာေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္လို႔ ကေလးေတြလို ျပန္လုပ္ရမွာေလ။ 4 skills မွာ အညံ့ဆံုးက listeing လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သံုးသပ္မိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ listening အတြက္ ဘယ္ကစၿပီး ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမွန္းကိုမသိဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ နားေထာင္ရတဲ့ CD ေတြက်ေတာ့လည္း မီးပ်က္တာနဲ႔သိပ္မကိုက္ဘူး။ mp3 ေတြဆို ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပမယ္ထင္တာပဲ။ ကုိရဲႏိုင္စိုးကေတာ့ သူ႔ဘေလာ့မွာ တင္ေပးမယ္ ေျပာတယ္။ ေဘာ္ေဘာ္တို႔လည္း လမ္းသိရင္ ညႊန္ေပးပါဦးေနာ္။ speaking က်ေတာ့ အညံ့ဆံုးဆိုတာနဲ႔ level တူနီးပါး... ဟဲဟဲ... မရဘူးဆုိပါေတာ့။ စိတ္ဓာတ္မက်ပါ... ႀကိဳးစားပါမည္ေပါ့။ reading နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဖတ္သင့္တယ္ထင္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြရွိရင္လည္း ေျပာျပပါဦး။ ခုမွ ေက်ာင္းတုန္းက စာအုပ္ေတြ ျပန္လွန္ဖတ္ေတာ့ အိမ္က မာမီမားသားက ဆူေတာ္မူသကြဲ႕။ ေတာ္ေတာ္စာေက်ခဲ့တာပဲတဲ့။ ေက် မေက် မသိဘူး ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေၾက ေနၿပီ (စာအုပ္)။ အေမကေတာ့ ၀မ္းသာေနရွာတယ္။ အိမ္ျပန္တာ သိပ္ေနာက္က်မွာ မဟုတ္ေတာ့လို႔ေလ။ နင္လည္း သြားခ်င္ရာ သြားေနတာ။ ငါ့ကိုေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔လို႔ လာမေျပာနဲ႔တဲ့။ ဟုတ္ေပသား။ မိဘကိုး။ စကားမစပ္ ကိုစိုးထက္ကေတာ့ အားေပးတယ္။ ႀကိဳးစား sis တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကိုစိုးထက္ကို ဘယ္အရြယ္မွာ အဂၤလိပ္စာ အရမ္းကြၽမ္းသြားတာလဲဟင္လို႔ အင္တာဗ်ဴးေတာ့ 7 တန္း ကတည္းက တစ္ေန႔ကို essay တစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ရတာတဲ့။ မတူလိုက္ပံုမ်ား... သိုးေလး 10 တန္းေျဖတုန္းကဆို essay ကို လက္တန္းေရးတာမွန္ေပမဲ့ အသက္ရွဴမွားမတတ္ ေရးခဲ့ရတာေလ။ ကိုစိုးထက္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထမင္းစား ေရေသာက္သလို ေျဖခဲ့ရမွာပဲလို႔ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။ လက္ေတြ႕ဘ၀ႀကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္တ့ဲအခါမွာ ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္တာေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆို ဘေလာ့ကို အရင္လို ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါေတာင္ လုပ္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး။ တစ္ပတ္ကို တစ္ခါေတာ့ ပံုမွန္လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ဘေလာ့နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရခဲ့တဲ့ ဗဟုသုတေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြကို တန္ဖိုးထားတယ္။ အသိတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ အလကားရတဲ့ free website ကို ယူၿပီးေတာ့မ်ား ျမန္မာဘေလာ့ဂီ တို႔ခ်စ္သည္ လုပ္ေနေသးတယ္ တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာခ်င္လည္း ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ေပါ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အသိပညာေတြ ဖလွယ္၊ အေတြးအျမင္ေတြ လြတ္လပ္စြာ ေရးသား၊ စိတ္ကူးေတြ ပံုေဖာ္လို႔ ဘေလာ့ႀကီးကေတာ့ ေရရွည္တည္ျမဲေနမွာပါပဲ။