E m 0 t i o n

ဆင္ဖိုနီအလြမ္း

အဆင္းအျပင္ အရည္အေသြး
တစ္ခုေလးမွ မတူမွ်ဘဲ
ထပ္တူက်ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္
ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေပါ့။

ထြက္ခြာသြားတဲ့အတြက္
မ်က္ရည္စက္ေတြမက်ၾကသလို
၀မ္းပန္းတသာနဲ႔
ဘယ္သူမွလည္း လက္ကမ္းမလာဘူး
ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေပါ့။

ၿမိဳ႕ေလးထဲမွာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ပန္းခ်ီကား
စုတ္ခ်က္ေတြ မ်ားလို႔လား
ေဆးေရာင္ေတြ ေၾကာင္လို႔လား
အားလံုးက သေဘာမက်ၾကေပမဲ့
စိတၱဇပန္းခ်ီကားအျဖစ္နဲ႔ ေလလံတင္ႏုိင္ရဲ႕
ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေပါ့။

ေအးစက္တဲ့ ခႏၶာေပၚ
ေႏြးေထြးတဲ့ ၀တ္႐ံု ေန႔စဥ္လႊမ္းျခံဳေပမဲ့
ႏွလံုးသားအတြင္းပိုင္းထိ မရစ္ပတ္မိဘူး
ႏွလံုးသားကေတာ့
ေအးစက္မာေက်ာဆဲပဲ
ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေပါ့။

ၿမိဳ႕ေလးကိုမွန္း လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔
ငါ့ႀကိဳးကိုတီးခတ္တဲ့အခါ
သံေၾကာင္မထြက္ေတာ့ဘူး
ခုေတာ့
ခရမ္းရင့္ဆင္ဖိုနီေတြ
ေမြးဖြားတတ္လာၿပီ
ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေပါ့။

ၿမိဳ႕ေလးေရ
ငါ ဘယ္အရပ္ေရာက္ေနေန
မင္းဆီက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ငါ
မင္းေပးတဲ့ အေသြးအသားနဲ႔
တူမွ်တဲ့ မင္းလိုပံုသဏၭာန္
ဒါေတြအားလံုး
ဘယ္ေတာ့မွပ်က္သုဥ္းမွာမဟုတ္ဘူး
ငါက ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕သမီးပ်ဳိေလ။