ထာ၀ရ
August 15, 2007
ထာ၀ရ
သူငယ္ခ်င္း
မင္းနဲ႔ ငါ လက္တြဲခဲ့တာ သံုးႏွစ္မက
အခု ရင္ႏွင့္အမွ် ခံစားေနရတာလည္း
မင္းေၾကာင့္ပဲ
အမူအရာနဲ႔ေတာင္
ၾကင္ၾကင္နာနာ မျပဳတတ္ခဲ့တဲ့ ငါ
စကားလံုးေတြလည္း
ညင္ညင္သာသာ တစ္ခါမွ မထြက္ခဲ့ဘူး
နီးနီး ေ၀းေ၀း ငါ့ေဘးနား
မင္း အျမဲမေနႏိုင္ေတာ့တာ
ခု ေသခ်ာသြားၿပီေလ
မင္းဘ၀ ေလွခါးထစ္
တစ္ဆင့္ျမင့္တက္သြားတာ
အ႐ိုးခံစိတ္နဲ႔ ငါ၀မ္းသာတယ္
မိသားစုမွာ ငါဟာ
တစ္သီးပုဂၢလ ရွင္သန္ေနတဲ့လူ
မင္းေရွ႕ေရာက္ရင္ေတာ့
ပီဘိကေလးငယ္လို
ခြၽဲႏြဲ႕တတ္တဲ့လူ
ခု ငါ့ရင္ထဲမွာ အရမ္းမြန္းက်ပ္ေနတယ္
အသံတိတ္ ႀကိတ္ငိုရလြန္းလို႔
အာေခါင္ေတြေတာင္ ေျခာက္ကပ္လာတယ္
ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့လူနဲ႔
က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့လူ
ဘယ္သူက ပိုရင္နာမယ္လို႔ မင္းထင္လဲ
ေနရာသစ္မွာ မိတ္ေဆြသစ္နဲ႔
မင္းေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္
ငါကေတာ့ မင္းအရိပ္ေတြနဲ႔
တိတ္တဆိတ္ပဲ လႈပ္ရွားေနမိမယ္ထင္ရဲ႕
အမူအရာေတြ မႏူးညံ့
စကားလံုးေတြ မသိမ္ေမြ႕ပါဘဲ
စိတ္တစ္ခုကို အရင္းျပဳလို႔
မင္းနဲ႔ ငါ လက္တြဲခဲ့တာ
လက္ထဲမွာ ေရမျပည့္လည္း
ဟန္အျပည့္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားခဲ့တာ
မင္းနဲ႔ ငါပဲ
တနဂၤေႏြေတြ ေလွ်ာက္သြားဖို႔
မင္းအဘြားလည္း အခါခါေသခဲ့ရတယ္
မင္းကိုေျပာျပရင္
ေနာက္တစ္ပတ္အတြက္
ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ့လို႔
မင္းေျပာတတ္တယ္
ငါက အဲဒီလိုဆိုးတဲ့သူ
မသြယ္လ်တဲ့ ငါ့လက္တစ္စံုက
ႏူးညံ့တဲ့ မင္းဆံပင္ေတြနဲ႔
ခြဲခြာဖို႔ အသင့္မျဖစ္ေသးဘူး
မင္းသြားရာ ထာ၀ရလိုက္ပါႏုိင္ဖို႔
ငါ့နာမည္ေရးထိုးထားတဲ့ တိမ္တစ္စ
ခု ေကာင္းကင္ေပၚ လႊတ္တင္လိုက္ၿပီ
မင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္
ျမင္ရတဲ့ တိမ္တစ္စဟာ ငါပဲ
မင္းေရာက္ရာအရပ္မွာ ငါရွိေနမယ္။
Posts
August 15, 2007 at 5:18 AM
ဘ၀တစ္ေကြ႕မွာ ခဏေတြ႕ခဲ့ရေပမဲ့
တစ္သက္လုံးရာ မေမ့ပါဘူး
ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆုံၾကမယ္ေနာ္...
မေလ ေျပာမထြက္ရက္ဘူး။
အစ္မရဲ႕ဆံပင္ကို ဘယ္သူလာၿပီး ၿဖီးေပးမွာလဲ။
မ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္ေကာ ဘယ္သူလာေဖ်ာ္ေပးမွာလဲ။
မရဲ႕အလိုကိုအျမဲလိုက္ေပးတဲ့မင္းတို႔ကို ဘယ္လိုခဲြခြာသြားရမွာလဲ
မ စိတ္ေကာက္ရင္ေကာ ဘယ္သူလာၿပီး ေခ်ာ့မွာလဲ။
မင္းဟာ တိမ္တစ္စဆိုရင္ အစ္မဟာ မင္းတို႔ရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးပါ။
မင္းတို အစ္မကို နာၾကည္းေအာင္ ခပ္ခြာခြာေနရေပမဲ့
အစ္မ ရင္နဲ႔အမွ် ခံစားေနရပါတယ္။ မင္းတို႔ကို အေ၀းကဘဲ
ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ဘာမွမေျပာတာဟာ မေျပာခ်င္လို႔
မဟုတ္ဘူး။ မေျပာရက္လို႔။ တစ္ခ်ိန္မွာ ခြဲခြာရမယ္ဆိုတာ မ နားလည္ထားေပမဲ့
အဲဒီတစ္ခ်ိန္ကို မေရာက္ခ်င္ခဲ့တာ အစ္မရဲ႕ရင္ထဲက ဆႏၵအမွန္ပါ။
အမွန္ေျပာရရင္ မင္းတို႔ကို စိတ္မခ်ဘူး။ အစစအရာရာေပါ့။ အစ္မသြားသာသြားရမွာ
စိတ္က မင္းတို႔နားမွာ အျမဲရွိေနေတာ့မယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ မင္းတို႔ ေနတတ္ေအာင္ ေနၾကေနာ္။ ၾကာေတာ့လည္း ေမ့သြားမွာပါ။ ေမ့သြားခဲ့ရင္လည္း အစ္မ ေက်နပ္ပါတယ္။
August 15, 2007 at 12:50 PM
tag ထားတာ အားရင္ေရးပါအံုး သိုးမေလးေရ။
August 15, 2007 at 8:27 PM
ကိုဘုရင့္ေနာင္... သိုးေလး ႀကိဳးစားၿပီး ေရးမွာပါ။