အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း သို႔...
August 31, 2007
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း သို႔...
အခ်စ္ငတ္တယ္ အခ်စ္ငတ္တယ္လို႔
ႏႈတ္က တဖြဖြမေျပာခ်င္ဘူး
ေတေပတယ္ ေလလြင့္တယ္
င့ါဘ၀နဲ႔ ငါပဲ
မေကာင္းရင္ ခံ ေကာင္းရင္ စံ
ကိုယ္လုပ္သမွ် ကိုယ္တန္ျပန္မွာပဲ
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္
မမိုက္႐ိုင္းဘူး
မယုတ္မာဘူး
ငါက
တစ္ကိုယ္ေတာ္ေလလြင့္ျခင္း...တဲ့
ေရရြတ္ေနက် မင္းစကားေတြ
နားထဲက မထြက္ဘူး
"ထူးထူး မင္း ငါ့နားမလာနဲ႔
မင္းအတြက္ ငါက မေကာင္းဆိုး၀ါး"
အခါမလပ္ မင္းေျပာတတ္လည္း
မင္းရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနတာ
ငါသိတယ္
မိုးဖြဲဖြဲေလးက်ေနတဲ့ အဲဒီတစ္ေန႔
ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး
"ထူးထူး ငါ ေတြ႕ခ်င္တယ္
ေတြ႕ေနက်ေနရာကို လာခဲ့ပါ"
အမွာပါးေၾကာင့္ ငါ
အေျပးအလႊႊား လာခဲ့တယ္
မင္းငါ့ကို ေရွာင္ေနတာ
ၾကာခဲ့ၿပီမဟုတ္လား
ရြာေနတဲ့မိုးက မသည္းေပမဲ့
အဲဒီေန႔က မင္း အက်ႌလက္ရွည္ေလးနဲ႔ေလ
မင္းမ်က္၀န္းကို မၾကည့္မိတဲ့ ငါ
အရမ္းခ်မ္းေနလားဆိုေတာ့
မင္းက အင္းေပါ့လို႔ေျဖတယ္
မႏူးညံ့တတ္တဲ့ မင္းရဲ႕
ႏူးညံ့တဲ့အသံေၾကာင့္
ငါ အထိတ္တလန္႔ေမာ့ၾကည့္ေတာ့
မိုးဖြဲဖြဲနဲ႔အၿပိဳင္ မင္း မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲေနတာ...
ငါ ဘာမွားသြားလို႔လဲ...
တြယ္ရာမဲ့ မင္းနဲ႔ ကပ္ပါး ငါ့ ၾကားက
သံေယာဇဥ္တစ္မွ်င္...
႐ုတ္တရက္ မင္းက ငါ့ကို
အက်ႌလွန္ျပတယ္
ဘုရား... ဘုရား...
ငါ ႏႈတ္ဖ်ားက ေရရြတ္မိသြားလား
စိတ္ထဲက ႀကိတ္ေျပာမိတာလား
မသိေတာ့ဘူး
"ထူးထူး ငါ မင္းနဲ႔ ေတြ႕လို႔မရေတာ့ဘူး
ငါတို႔လိုလူေတြကို သီးသန္႔ထားတဲ့
ေရနံ႔သာဆိုတဲ့ရြာကို သြားရေတာ့မယ္"
အဲဒီေနရာမွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ...
တိတ္ဆိတ္မႈၾကားထဲမွာ
ၿငိမ္သက္စြာ...
ႏႈတ္ဆိတ္စြာ...
.......................
.......................
မင္းကို ကုဖို႔
ေရနံ႔သာဆိုတဲ့ ရြာကို
ဆရာ၀န္အျဖစ္နဲ႔ ငါ လာခဲ့မယ္...
မင္းအတြက္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
ငါ ႀကိဳးစားမယ္...
ငါတို႔ထားခဲ့တဲ့ကတိ
မင္း အျမဲသတိရေနပါ
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ထပ္ဆံုဖို႔
မင္း ႀကိဳးစားလို႔ အသက္ရွင္ေနပါ သူငယ္ခ်င္း။
(တစ္ခါတစ္ရံ အေတြးေတြေတာင္ လမ္းေပ်ာက္တတ္တယ္။ စိတ္ကူးနဲ႔ ႐ူးခ်င္ရာ ႐ူးလို႔ရေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီလို႐ူးဖို႔ေတာင္ ဘယ္လိုစိတ္ကူးရမွန္းမသိတဲ့အခါရွိတယ္။ ဒီေန႔က သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခြဲခြာတဲ့ေန႔... တစ္နည္းေျပာရရင္ အေတြးေတြ အတည္တက်မရွိတဲ့ ေန႔... ေတြးခ်င္ရာေတြး... ေရးခ်င္ရာေရး...)
Posts
August 31, 2007 at 6:22 AM
ေရွ႕တက္တက္သာ သြား လမ္းမေပ်ာက္ဘူး။ လမ္းရွိတယ္။ ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ပဲ လိုတာ။ ဒီေတာ့ ဆက္ေလွ်ာက္ပါ။ အင္း လြမ္းေတာ့ လြမ္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ့ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္မယ္။
September 1, 2007 at 5:35 AM
nyi ma yal di laut taung pae lar,ma lal nyima lo pa pae nyimayal, takal tane klwe ya pyi so tot
September 4, 2007 at 5:45 PM
If it is a real story of yours,I really feel something for that.Undescribable feeling of friends' love.