E m 0 t i o n

တစ္ေရးႏိုးညမ်ား

ညႀကီးမင္းႀကီး
တစ္ေရးႏိုးၿပီး
ကြၽန္မ ေယာင္ယမ္းလို႔
မွန္သားျပင္ကို အၾကည့္ေရာက္မိတယ္
ညဦးပိုင္းက လိမ္းခဲ့တဲ့
သနပ္ခါးအျပည့္ ပါးျပင္ဟာ
ခုေတာ့
သနပ္ခါးမဲ့ ပါးျပင္ ျဖစ္လို႔ေနပါလား
ေဆာက္တည္ရာမရတဲ့ ကြၽန္မစိတ္ေတြ
မဆီမဆိုင္ ေသျခင္းတရားကို သတိရမိေတာ့
တရားအသိကင္းစြာနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔ေနခဲ့တယ္
ေခ်ာက္ခ်ားသြားတဲ့ စိတ္ေတြက
အိပ္စက္ျခင္းကို အႏိုင္ယူေနတယ္
ကြၽန္မ တဒဂၤ ေသဆံုးခ်င္ပါရဲ႕
႐ုတ္တရက္ အေဖ့ကိုသတိရမိတယ္
အေဖကေတာ့
တဒဂၤကေန ထာ၀ရအိပ္စက္ျခင္းကို
ကူးသြားခဲ့ၿပီေလ
ကြၽန္မလည္း ဘ၀ကို
အေဖ့လိုပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္ပါရဲ႕
အိပ္ရာထက္ ျပန္လွဲခ်လိုက္ေတာ့
ဦးဆံုးျမင္ရတာ
ကြၽန္မရဲ႕ သီးသန္႔ေကာင္းကင္ေပါ့
ဒီလိုညေတြကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္မ်ား
ဒီေကာင္းကင္ႀကီးကို
အေဖ ဖန္တီးခဲ့ေလသလား
တိမ္ဆုိင္ေတြကို မ်က္ႏွာၾကက္မွာ အျပည့္တပ္ဆင္
ေတာက္ပေနတဲ့ လျပည့္ညတစ္ခု
အဏုျမဴၾကယ္ေတြကို ေရတြက္လို႔
ကြၽန္မရဲ႕ညမွာ လမိုက္မရွိခဲ့ဘူး
အေဖ့ေက်းဇူးေတြေပါ့
အေဖေရာ...
အခု အေဖက
ဘယ္အရပ္မွာေရာက္ေနသလဲ
ကြၽန္မ သိပ္သိခ်င္တယ္
ဟိုးေကာင္းကင္ႀကီးမွာ အေဖရွိေနမလား
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ကြၽန္မေကာင္းကင္မွာ
အေဖ အျမဲရွိေနတယ္ဆိုတာပဲ။